In de afgelopen jaren verscheen er een reeks aan onderzoeken die zich richt op de kwetsbaarheid van jongeren op weg naar volwassenheid als zij een pleeggezin, residentiële instelling of justitiële jeugdinrichting verlaten. De uitkomsten van die onderzoeken tonen aan dat jongeren die de jeugdzorg verlaten, onvoldoende zelfredzaam en onvoldoende zelfstandig zijn. Dat lijkt erg paradoxaal. Hoe kan het dat juist jongeren die hulp krijgen het na hun achttiende zo moeilijk krijgen? Weinig wetenschappelijk, maar doeltreffende antwoorden komen van jongeren uit een residentiele voorziening die daarover werden geïnterviewd.  

• "Alles wordt nu voor mij betaald en geregeld. Dat moet ik dus straks allemaal zelf gaan doen. Hoe dat allemaal gaat weet ik niet….De overgang houdt me erg bezig. Ik ben bang dat ik straks op straat terecht kom. Het is gewoon eng."
• "Ik heb genoeg aan mijn hoofd."
• "Als je een serieus probleem hebt, kom er je niet met een app."

De jongeren geven aan dat ze niet het gevoel hebben dat ze waren voorbereid op een volledig zelfstandig leven. Een van hen geeft aan dat zij tijdens haar verblijf in een jeugdzorginstelling vooral bezig was met haar behandeling waardoor er weinig tijd overbleef voor de voorbereiding op zelfstandigheid. Dit word beaamt door andere jongeren en nog eens onderstreept door hulpverleners die zeggen:

"Het is niet altijd haalbaar om te starten met de voorbereiding op een zelfstandig leven als jongeren 16 of 17 zijn, omdat er dan te veel andere zaken aan de hand zijn die de aandacht vragen."